Ulaanbaatar 09-07/12-07

Eenmaal aangekomen in Ulaanbaatar, iets na 6 uur in de ochtend werden we dus opgehaald door Bob. Met nog 6 anderen uit mijn trein reden we in een erg vol busje naar het hostel ongeveer in het midden van Ulaanbaatar. Hier aangekomen kregen we ontbijt en thee en moesten we een tijd wachten tot iedereen in z’n kamer kon. Toen ik eindelijk mijn kamer in kon heb ik meteen spullen gepakt om te douchen want het was erg heet in de trein. Hierna ben ik naar het grootste plein in de stad gelopen, Sükhbaatar Square. Hier vind je een groot beeld van Chinggis Khaan en nog een van een man op een paard. Het plein is erg groot en er zijn veel toeristen te vinden. Iedere toerist in Ulaanbaatar wordt vaak gewaarschuwd voor zakkenrollers, dus heb ik mijn tas goed bij me gehouden deze dag. Na een bezoek aan het plein ben ik richting het Nationale museum gelopen en heb ik veel gezien en gelezen over de geschiedenis van Mongolië. Tegen het eind had ik zo’n honger, het was ook al 1 uur geweest en ik had nog niks gegeten, dat ik het laatste stuk er wat sneller doorheen ben gegaan. Hierna ben ik via het toeristeninformatiecentrum, om een plattegrond te vragen, naar de State Department Store gegaan om wat te eten. Deze winkel bevat zo’n beetje alles wat je nodig hebt. Van supermarkt tot campingwinkel, van fitnessclub tot food court. Hier dus wat gegeten en bedacht waar ik daarna heen zou gaan. Dit werd Gandan Khiid, een plaats waar vele tempels samen zijn gevoegd. Omdat ze in Ulaanbaatar geen straatnaambordjes hebben was het niet eenvoudig te vinden en heb ik de (on)nodige kilometers afgelegd voor ik het vond. Uiteindelijk veel mooie tempels gezien wat erg indrukwekkend was. Hierna niet heel veel meer gedaan, want ik was uiteindelijk ook al op vanaf 5 uur in de ochtend. Ik ben rustig terug gelopen, wederom een beetje verdwaald, heb even geslapen, toen avondeten gehad en op tijd naar bed.
Dag 2 in UB ben ik richting het National Stadium gelopen waar de dag erna de openingsceremonie zou zijn van het Naadam festival. Ik had in de Lonely Planet gelezen dat je deze dag de boogschutters kon zien oefenen en dit leek me wel leuk om te zien. Voor ik de lange weg naar het stadium startte ben ik eerst mijn treinticket op gaan halen voor het laatste stuk van mijn trein, want dit lag op de route. Hierna ben ik verder gegaan naar het stadion en zag ik vele Mongoolse mannen en vrouwen gekleed in traditionele kleding boogschieten. Ernaast waren ze een ander traditioneel spel aan het doen, maar hier snapte ik niks van. Wel was het interessant om te zien hoe geconcentreerd ze hierbij waren. Op de terugweg terug naar de stad ben ik nog naar het Winter Palace of the Bogd Khan gegaan, waar de grote Mongoolse leider zo’n 20 winters heeft doorgebracht. Dit was wederom zeer indrukwekkend. Hierna nog even terug gegaan naar het grote plein waar het ter voorbereiding van Naadam veel drukker was dan de dag ervoor. ’s Avonds had ik afgesproken met de mensen waarmee ik de tour ging doen om elkaar te ontmoeten en nog wat dingen voor de tour af te spreken. In plaats van met 7 waren we maar met 5 en zijn we om elkaar te leren kennen wat gaan drinken en een hapje gaan eten. Het klikte meteen erg goed en hoewel we elkaar de volgende dag ’s avonds zouden zien om de touroperator te ontmoeten en boodschappen voor de tour te doen, spraken we meteen af om de dag erna samen naar de openingsceremonie van het Naadam festival te gaan.
Onze groep bestaat uit Olaf en Fannie (uit Eindhoven, 30 en 26 jaar oud), Verena (uit Oostenrijk en 31 jaar oud), Sarah (uit Singapore, maar woont in Canada en 23 jaar oud) en ik. Van de overige 2 hebben we van een niks gehoord en de andere liet heel laat weten dat zijn plannen waren veranderd en hij hierdoor niet mee kon.
11 Juli was de eerste dag van het Naadam festival. Omdat we allemaal geen kaartjes hadden en we in de Lonely Planet hadden gelezen dat het vrij eenvoudig is om bij het stadion kaartjes te kopen gingen we op tijd richting stadion. Onderweg begon het helaas te regenen, maar dit hield ons niet tegen. Ruim voor de begintijd kwamen we aan en hebben we kaartjes gekocht die veel goedkoper waren dan onze hostels aanboden, al hebben we waarschijnlijk nog teveel betaald. Al voor de ceremonie startte hadden we allemaal al veel foto’s gemaakt van de vele verschillende mensen en outfits. De ceremonie was erg mooi en hoewel we er niks van verstonden waren we het met elkaar eens dat we dit niet hadden willen missen. Na de opening en het begin van het worstelen zijn we net als alle Mongolen net na de middag vertrokken. Buiten het stadium zijn we gesplitst en hebben Verena en ik samen wat gegeten, het lokale Naadam gerecht, een gefrituurde deegpannenkoek met hierin vlees. Dit kan alles zijn, van geit tot schaap, van kameel tot paard. Erg lekker trouwens. Hierna wilden we allebei naar de Zwarte Markt om misschien nog een souvenir te kopen, maar na een lange wandeling kwamen we erachter dat vanwege het festival deze gesloten was. We zijn toen richting centrum gegaan naar de grootste souvenirwinkel van UB. ’s Avonds hadden we afgesproken met de hele groep en de touroperator en had Sarah nog een andere deelnemer gevonden dus is onze groep uitgebreid met Christian (Duits/Australisch uit Sydney en 38 jaar oud). We hebben de route deze avond doorgesproken, geregeld dat Sarah en ik eerder terug gaan en heel veel boodschappen gedaan. Hierna zijn Olaf, Fannie, Sarah en ik nog wat gaan eten. ’s Avonds laat heb ik nog even geskyped met pap en mam tot het Naadam vuurwerk begon, waar ik helaas vanuit mijn hostel niks van kon zien. We hadden voor de volgende dag om half 8 afgesproken dus ben ik hierna gaan slapen.

Wat ik tijdens de tour gezien en gedaan heb komt in de volgende blog, want dat is echt te veel voor deze.

Foto’s van Ulaanbaatar en het Naadam festival vinden jullie hier: https://picasaweb.google.com/berden.esther/Ulaanbaatar090712Tot11071202?authkey=Gv1sRgCNrLhJfC1pKMjQE#